بررسی فراوانی آنتی بادی های iggو igm ضد سیتومگالوویروس در اهداء کنندگان خون استان زنجان، ۱۳۸۳

چکیده زمینه و هدف: سیتو مگالوویروس دارای انتشار جهانی است و میزان شیوع آن به عواملی از جمله وضعیت اقتصادی و محل جغرافیایی بستگی دارد. یکی از روش های مهم انتقال این ویروس، خون است. با توجه به شیوع بالای آنتی بادی های ضد ویروس در اهداء کنندگان خون و عدم آگاهی از میزان شیوع سرمی آن در جمعیت استان، این مطالعه جهت تعیین فراوانی آنتی بادی های igg و igm ضد سیتومگالوویروس در استان زنجان در سال 1383 انجام شد. روش بررسی: این مطالعه ی توصیفی بر روی 500 فرد اهداء کنند ی سالم مراجعه کننده به پایگاه انتقال خون انجام شد. اطلاعات دموگرافیک در پرسش نامه ثبت و پس از آزمایش های روتین غربال گری خون های اهدایی، آزمایش آنتی بادی های ضد سیتومگالویروس (igg ، igm) با استفاده از کیت رادیم ایتالیا و به روش الایزا انجام گردید و نتایج با استفاده از آزمون های تی و کای دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که از 500 نمونه ی مورد بررسی 8/85 درصد مرد و 2/14 درصد زن بودند. آنتی بادی ضد ویروس igg در 446 نفر (2/89 درصد) مثبت، در 8 نفر (6/1 درصد) منفی و در 46 نفر (2/9 درصد) مثبت ضعیف بود. هم چنین آنتی بادی ضد ویروس igm در 481 مورد (2/96 درصد) منفی، 17 مورد (4/3 درصد) مثبت و در 2 مورد (4/0 درصد) مشکوک ارزیابی شد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای سرمی آنتی بادی ضد سیتومگالوویروس در استان زنجان و پنهان شدن ویروس در داخل سلول های خونی و امکان انتقال آن از طریق خون و فرآورده های خونی به دریافت کنندگان خون، خصوصاً افراد دچار نقص ایمنی، ضرورت غربال گری خون های اهدایی از نظر آلودگی به سیتومگالویروس به ویژه در افراد پر خطر توصیه می گردد.